Παπαγάλοι- Όμορφα πουλιά για μια ολόκληρη ζωή

            Γνωρίζοντας ότι οι μεγάλοι παπαγάλοι ζούν πολλά χρόνια, σε αρκετές περιπτώσεις δε όσο και οι άνθρωποι, είναι  αρκετά σοβαρή και κρίσιμη απόφαση να αγοράσει κάποιος ένα μεγάλο παπαγάλο. Πριν πάρει κάποιος την συγκεκριμένη απόφαση, θα πρέπει να συνυπολογίσει την εξίσου σημαντική πληροφορία ότι οι  μεγάλοι  παπαγάλοι, όπως και οι άνθρωποι, αρέσκονται  να ζούν παρέα με ένα ταίρι της ίδιας ράτσας. Έτσι αν ο άνθρωπος αποφασίσει να κρατήσει ένα παπαγάλο, που είναι αρκετά ευαίσθητο πουλί,  μόνο του χωρίς ταίρι, θα πρέπει να είναι σίγουρος ότι ο παπαγάλος αυτός ποτέ δεν θα είναι απόλυτα ευτυχισμένος.

            Ο Hans Gerd Steiner από «Το κάστρο των πουλιών»  που βρίσκεται στο Weilrod κοντά την Φρανκφούρτη υποστηρίζει ότι «Αν κάποιοι έστω και άθελά τους υποχρεώνουν τα συγκεκριμένα πουλιά, πού έχουν  αρκετά υψηλό επίπεδο εξυπνάδας,  να ζήσουν μόνα τους χωρίς ταίρι της ίδιας ράτσας, τους εξαναγκάζουν και τους υποχρεώνουν σε επιβάρυνσεις σωματικής και ψυχικής  μορφής, που μπορεί να βλάψουν την υγεία τους.»

«Το κάστρο των πουλιών»  θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένας οίκος ευγηρίας για τους  παπαγάλους. Δημιουργήθηκε για να φιλοξενήσει τα πουλιά εκείνα που απομακρύνθηκαν από τα σπίτια που ζούσαν για διάφορους λόγους. Για παράδειγμα αν πέθανε ο ιδιοκτήτης τους και δεν τον θέλουν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.

Μπάλα- Οι παπαγάλοι χρειάζονται πάντα ένα παιχνίδι για ευχάριστη απασχόληση.

Αν αποδειχτεί ότι κάποιο μέλος της οικογένειας εμφανίσει ξαφνικά κάποια αλλεργία, η οποία θα προέλθει από την σκόνη των φτερών του πτηνού. Ή ακόμα αν οι γείτονες δεν μπορούν να ανεχτούν το θόρυβο που δύστυχώς κάνουν τα μεγάλα αυτά πουλιά.

Στο «κάστρο των πουλιών»  ζούν περίπου 700 πουλιά. Ανάμεσά τους  και κάποια ζευγάρια που είναι πολύ δεμένα μεταξύ τους. Γιατί θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι μεγάλοι παπαγάλοι είναι μονογαμικά πουλιά.

Αλλά, δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα  πολλές χιλιάδες από τους μεγάλους παπαγάλους που ζουν μόνοι τους μέσα στα σπίτια μας. Το ποσοστό  των μοναχικών παπαγάλων που ζεί κοντά στους ανθρώπους χωρίς ταίρι  ανέρχεται στο 85%. Το να έχει κάποιος ένα μοναχικό παπαγάλο  είναι καλό μόνο για τον άνθρωπο που έχει αναλάβει την φροντίδα του πουλιού, αλλά όχι για  τους ίδιους τους παπαγάλους.  Για να αιτιολογήσουμε αυτή την άποψη θα πούμε ότι, όταν ο παπαγάλος ζεί μόνος του μέσα στο σπίτι, δένεται με τον ιδιοκτήτη του με πιο ισχυρούς δεσμούς. Στην αντίθετη  περίπτωση, όταν έχουν το ταίρι τους μέσα στο κλουβί, βλέπουν τον άνθρωπο μόνο σαν τον κομιστή της τροφής τους. Και θα πρέπει να τονίσουμε ότι αυτή η δεύτερη περίπτωση είναι η φυσιολογική ζωή για τα πουλιά. Διαφορετικά υπάρχουν πολλά παραδείγματα, στα οποία φαίνεται ότι τα μοναχικά πουλιά αντιμετωπίζουν πολλά ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία εκφράζονται μέσα από τις κινήσεις τους. Πολλοί από τους μεγάλους παπαγάλους μας δείχνουν ότι έχουν κάποιο πρόβλημα πηδώντας πάνω στο κλαδί του κλουβιού τους αριστερά - δεξιά κάνοντας τις ίδιες πάντα κινήσεις κρατώντας την ίδια απόσταση και προς τις δύο κατευθύνσεις. ( π.χ. δεκαπέντε βήματα αριστερά και στη συνέχεια δεκαπέντε βήματα δεξιά και πάλι από την αρχή).

Άλλα πουλιά κουνούν συνέχεια το κεφάλι τους πάνω- κάτω, και άλλα πηδούν συνέχεια από το ένα πόδι στο άλλο και φέρονται σαν να είναι ζαλισμένα. Μερικά πουλιά αρχίζουν να τραβάνε τα φτερά τους μόνα τους και κάποια άλλα αρχίζουν να φωνάζουν συνέχεια χωρίς λόγο. Τέλος υπάρχουν πουλιά που κάθονται όλη την ημέρα ακίνητα σαν νεκρά.

Πριν την τελική μας απόφαση, για το αν θα πάρουμε ένα μεγάλο παπαγάλο στο σπίτι μας ή όχι, θα πρέπει να λάβουμε υπ όψιν μας ένα άλλο πρόβλημα, που συνήθως δημιουργούν οι άνθρωποι άθελά τους στα μεγάλα αυτά πουλιά.  Ο Werner Lantermann (γνωστός βιολόγος- ορνιθολόγος) στο βιβλίο του «Η Ζωή με παπαγάλους» προειδοποιεί ότι το τάισμα των νεοσσών με το χέρι είναι βλαβερό για αυτά τα πουλιά.  Οι παπαγάλοι που μεγαλώνουν με αυτό τον τρόπο χάνουν εντελώς την επαφή τους με την φύση και την ράτσα τους. Θεωρούν σαν  οικογένειά τους τους ανθρώπους και κάποια στιγμή  θα ψάξουν το ταίρι τους ανάμεσα στην οικογένεια μαζί με την οποία διαμένουν. Άν για κάποιο λόγο τα παραπάνω πουλιά θα πρέπει να απομακρυνθούν από την οικογένεια, δεν θα μπορέσουν ποτέ να συμβιώσουν με άλλους παπαγάλους. Γιατί όπως ξέρετε είναι πολύ δύσκολο για έναν παπαγάλο  να αποχωριστεί την συνήθειά του. Π.Χ. είναι πολύ δύσκολο για έναν παπαγάλο που έχει αρχίσει να τραβάει τα φτερά του μόνος του, να σταματήσει να το κάνει ακόμα κι αν φτάσει σε άθλια κατάσταση.

Για όλους τους παραπάνω λόγους πιστεύουμε ότι είναι καλύτερο για τα ίδια τα πουλιά να έχουμε ζευγάρια και όχι μοναχικά πουλιά.

Φυσικά  για να έχει κάποιος ένα ή μερικά ζευγάρια από αυτά τα πανέξυπνα πουλιά, πρέπει πρώτα να έχει συνειδητοποιήσει απόλυτα τις δικές του ευθύνες προς τα πουλιά. Πρέπει να ξέρει ότι στους μεγάλους παπαγάλους αρέσει να έχουν καθημερινά φρέσκο νερό, και σπόρια ή πέλετς, φρούτα και λαχανικά. Αρκετό χώρο δικό τους και πολλά παιχνίδια.

 Και μην ξεχνάτε ότι το κάθε πουλί μπορεί να έχει διαφορετικές προτιμήσεις. Ο ένας θέλει να παίζει όλη την ημέρα με τα παιχνίδια του, ο άλλος να σκαρφαλώνει όλη την ημέρα «στο δένδρο σκαρφαλώματος», άλλος θέλει να κάθεται συνέχεια στην κούνια του και κάποιος άλλος κάθεται στον ώμο σας γιατί θέλει να τον πάτε βόλτα μέσα στο σπίτι. Στους παπαγάλους με κοντή ουρά ( Jako, Amazones) αρέσει το σκαρφάλωμα, σε αυτούς με την μακρυά ουρά (Makao) αρέσει να πετάνε γι΄αυτό χρειάζονται πολύ χώρο.

Θυμηθείτε επίσης.

-       Οι μεγάλοι παπαγάλοι χρειάζονται καθαριότητα και ησυχία.

-        Τα πουλιά αυτά πολλές φορές φωνάζουν δυνατά και για μεγάλο χρονικό διάστημα κάθε πρωί και βράδυ.

-       Από την σκόνη που έχουν τα φτερά τους, ίσως τα έπιπλα σας πολύ γρήγορα θα φαίνονται σαν να είναι σκεπασμένα με αλεύρι.

Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτός που θα αποφασίσει να πάρει στο σπίτι του ένα ζευγάρι μεγάλων παπαγάλων θα έχει για συγκάτοικους δύο πανέξυπνα πουλιά. Ένα από τα πιο έξυνα είναι  ο African Grey , το γνωστό σαν Jako στην Ελλάδα. Οι ειδικοί μας λένε ότι το μυαλό τους είναι του ίδιου επιπέδου με το μυαλό ένος πεντάχρονου παιδιού. Μαθαίνουν πολύ εύκολα να μιλάνε και πολλές φορές μαθαίνουν πολλές διαφορετικές λέξεις, όχι μόνο την εκφορά τους αλλά και το πραγματικό τους νόημα. Αν για παράδειγμα μαθαίνουν για αρκετά καιρό τις λέξεις καλημέρα και καληνύχτα, στο τέλος καταλαβαίνουν πότε πρέπει να χρησιμοποιήσουν την μία και πότε την άλλη.

    ΠΡΟΣΟΧΗ. Αν και δεν είναι σίγουρο ότι όλα τα Jako θα ξεκινήσουν να μιλάνε, αυτά που θα το κάνουν δεν παπαγαλίζουν μόνο τις λέξεις που εσείς τους μαθαίνεται. Ίσως κάποια μέρα πουν λέξεις ή φράσεις που άκουσαν αρκετές φορές.

Μούζεβαλντ Αλέξανδρος ©